Het coronavirus en mijn school

Begin maart voelde ik het al aankomen. De school moet binnenkort sluiten. Dit coronavirus zorgde namelijk voor een pandemie met als gevolg, de intelligente lockdown van kabinet Rutte 3. Op 16 maart was het zover, de scholen moesten dicht. De kinderen, ouders en docenten moesten snel schakelen. Het online lesgeven werd een feit.

Sommige docenten kunnen goed overweg met de computer, maar op iedere school heb je een aantal vastgeroeste docenten die nooit met de tijd mee zijn gegaan. De intelligente lockdown zorgde ervoor dat ook deze docenten geen keus hadden en moesten veranderen. Er werd namelijk vanuit huis lesgegeven via het programma Microsoft Teams. Minder doceren en meer aandacht voor de begeleiding van kinderen, maar dan van een afstand.

Voor mij maakte het online lesgeven het docentschap minder leuk, want juist voor de klas staan en samen leuke en leerzame gesprekken voeren met de kinderen maakt het een top baan.

Vanuit huis lesgeven hield in dat ik als docent vooral bezig was met praten tegen een scherm. Praten tegen een scherm, terwijl ik weet dat er leerlingen zijn die nog in hun pyjama zitten te ontbijten of op hun telefoon zitten.

Van collega’s en ouders kreeg ik te horen dat ze het online onderwijs niet fijn vonden. Ouders die opeens 24 uur per dag met hun eigen kind(eren) vastzaten in één huis. Ouders moesten nu naast hun rol als ouder, ook nog eens de docent, coach en begeleider moesten zijn. Ze moesten lesgeven, de kinderen intrinsiek motiveren en huiswerkbegeleiding geven. Veel ouders weten nu hoe het is om in de schoenen van een docent te staan en hebben meer begrip en respect voor de docenten.

Ik hoorde dat veel kinderen de intelligente lockdown fijn vonden. Er was minder werkdruk en ze hoefden niet naar school. Het enige wat zij mistten waren hun vrienden en de pauzes. Kinderen die erg zelfstandig zijn, konden zich goed redden met het online lesgeven. Een grotere groep liep vast. Leren plannen is voor een puber al een hele opgave, maar toen de hele structuur was verdwenen liepen veel kinderen vast. Huiswerk maken en aan de slag gaan met de verschillende leerstrategieën stond op een laag pitje. Veel leerlingen leverden het huiswerk dan ook niet in.

Inclusief de zomervakantie zaten de leerlingen dus praktisch 5 maanden thuis. Nu de scholen weer een aantal weken zijn begonnen merk ik als docent dat veel kinderen weer moeten wennen. Ze zijn vooral bezig met hun vrienden die ze maanden niet hebben gezien. Plannen, leren en huiswerk maken, hoe moet dat ook alweer?

Eén antwoord op “Het coronavirus en mijn school”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

×